Een donkere dag

Afgelopen week had ik zo’n ellendige dag. Het heeft echt een paar dagen geduurd tot ik hierover kon schrijven. In mijn dagboek, op deze site, überhaupt.
Ik stond op zich wel oké op, maar dat was al dubbel, omdat ze bij de buren al om 6.45u begonnen met klussen. Toen ik beneden kwam waren ze zo’n herrie aan het maken dat mijn 2 jongens aan het huilen waren met hun oren dicht. Ik was eigenlijk al klaar… Vervolgens kwam mijn man met 2 koptelefoons beneden en toen wilde dochterlief er natuurlijk ook een. Begrijpelijk, maar zij had er (voor zover ik kon zien) niet zoveel last van. Dan kun je het als ouder ook niet goed doen, toch?? 3 kids, 2 koptelefoons, dat is gedoemd te mislukken.

Ik flipte dus vrijwel meteen: “We kunnen het toch nooit goed doen!!”

Vervolgens met de middelste naar de fysio en daar heb ik 30 minuten in spanning gezeten tot hij zou flippen, wat gelukkig niet gebeurde. Maar daar was ik zo bang voor!

Eenmaal thuis startte m’n yoga les niet op, verkeerde dag, geen verbinding. Ik heb, toen ik er wel in kwam, eerst 20 minuten gehuild. Ik wist niet eens waarom. Waarschijnlijk van vermoeidheid, 3 avonden werken, slecht/weinig slapen, enz.
Note to self: niet meer 3 avonden achter elkaar werken.

Vervolgens, na de yoga, wat aan lopen klooien, niet echt nuttige dingen gedaan. Dus schuldgevoel… Gekeken voor opleidingen en cursussen, alsof dat nu handig is??

Ik dacht om 13u een laatste, afsluitende afspraak te hebben met m’n psychologe, maar dat bleek om 11.45u te zijn. STOM!!! Dus meteen weer helemaal in de stress en paniek. M’n psychologe stelde voor om online af te sluiten en dat was ook goed. Dat voelde ook goed.
Maar eerst weer huilen… Ze heeft me even laten aarden en in no-time was ik weer rustig. Maar het bleef een tranendal af en toe.
Volgens m’n psychologe doe ik er echt goed aan om te starten met psychotherapie, ze gunt het me zo! En daarna ben ik altijd weer welkom voor ‘onderhoudswerkzaamheden’. Dat doe je voor je auto toch ook, een paar keer per jaar voor een beurt naar de garage? En ik ga ook regelmatig naar een masseuze, dus waarom niet naar een psychologe? Niets mis mee!

Vervolgens nog even gehad over m’n werk. Of ik dat wel echt leuk vind… Weer tranen! Eerlijk gezegd, ik weet het niet. Maar het is nu niet het juiste moment om hierover na te denken. Eerst maar eens zorgen dat ik weer lekker in mijn vel kom.

Vervolgens ging ik ’s avonds nog over de zeik op m’n dochter. Ze had online dansles en ik had alles voor haar klaar gezet, maar ze was er blijkbaar nog niet klaar voor. Ik heb de laptop dichtgeklapt, geschreeuwd, met deuren gegooid, ik was er helemaal klaar mee!!
Volledig onterecht, uiteraard… De jongste was helemaal overstuur van mijn uitbarsting.
Ik heb tegen iedereen sorry gezegd en even lekker geknuffeld.

Zo kan het niet meer, zo’n moeder kan ik niet zijn, zo’n moeder wil ik niet zijn…